Ο
Φεβρουάριος έχει λιγότερες θρησκευτικές εορτές, όπως του αγίου Τρύφωνα,
προστάτη των αμπελουργών (1 Φεβρουαρίου), της Υπαπαντής του Χριστού (2
Φεβρουαρίου), κατά την οποία αργούν στην Κρήτη οι μύλοι και του αγίου
Συμεών (άϊ Συμιού, 3 Φεβρουαρίου), την αργία του οποίου τηρούν οι έγκυες
γυναίκες, για να μη σημαδευτεί το παιδί στην κοιλιά τους. Ακολουθούν οι
εορτές του αγίου Χαραλάμπους (10 Φεβρουαρίου), προστάτη από την πανώλη,
την οποία ως δαιμονική γυναικεία μορφή εικονίζεται να πατά ο Aγιος και
του αγίου Βλασίου (11 Φεβρουαρίου) ιδιαίτερα αγαπητού στους ποιμένες.
Μεσολαβεί μικρή περίοδος χωρίς ιδιαίτερες εορταστικές, θρησκευτικές ή
άλλες εκδηλώσεις, μέχρι την πρώτη εβδομάδα της Αποκριάς, την
«Προφωνούσιμη» ή «Απολυτή», επειδή πιστεύουν ότι οι ψυχές των πεθαμένων
ελευθερώνονται και κυκλοφορούν στο επάνω κόσμο. Η παρουσία των ψυχών
πάνω στη γη αποτελεί κίνδυνο για τους ζωντανούς, που πρέπει να τις
καλοπιάσουν. Με την πρώτη, λοιπόν, μπουκιά λένε «θεός σ’χωρέστον».
Η δεύτερη εβδομάδα λέγεται «Κρεατινή» ή «Ολόκριγια». Είναι η εβδομάδα που δεν κρατούν τη νηστεία ούτε της Τετάρτης και Παρασκευής. Λέγεται και «άρτσι βούρτσι», δηλ. άνω-κάτω καθώς κορυφώνεται η κρεοφαγία. Η Πέμπτη της εβδομάδας αυτής είναι η Τσικνοπέμπτη. Σε μερικές περιοχές την Τσικνοπέμπτη φτιάνουν πιλάφι με κρέας και μοιράζουν στους φτωχούς. «Θα τσικνώσει τη γωνιά του» κι ο φτωχός. Θα ψήσει στη φωτιά χοιρινό κρέας ή άλλο (χοιροσφάγια στην Πελοπόννησο), θα μοσχοβολήσει τον αέρα. Γίνονται συνεστιάσεις, οικογενειακές συγκεντρώσεις και μασκαράδες. Επίσης, συνηθίζονται και συνεστιάσεις δασκάλων και μαθητών σε επαγγελματικό επίπεδο (μαστόροι και μαθητευόμενοι). Μετά την Κυριακή της Κρεατινής (της Απόκρεω) παύει η κρεοφαγία.
Η επόμενη εβδομάδα είναι η
«Τυρινή» ή «Μακαρονού». Την Κυριακή της Τυρινής, γνωστή ως «Τρανή
Αποκριά», κορυφώνονται οι γιορταστικές εκδηλώσεις, η ευθυμία, οι
οικογενειακές και συλλογικές διασκεδάσεις. Σε πολλές περιοχές όταν
νυχτώσει ανάβουν φωτιές (φανοί, κλαδαριές, μπουμπούνες, καψαλιές).
Συγκεντρώνονται το βράδυ στο σπίτι του γηραιότερου της οικογένειας για
να γλεντήσουν και να συγχωρεθούν, γιατί αρχίζει η Μεγάλη Τεσσαρακοστή
(Σαρακοστή), μακρά περίοδος νηστείας και προετοιμασίας για το Πάσχα.
Τρώνε πίτες και τυροκομικά είδη, καθώς και χειροποίητα μακαρόνια.
Καρναβάλια
Η χαρακτηριστικότερη εκδήλωση της Αποκριάς που τηρείται ιδιαίτερα στις
μέρες μας είναι οι μεταμφιέσεις. Στο παραδοσιακό πλαίσιο υπάρχει κατά
τόπους ποικιλία μεταμφιέσεων (Κουδουνάτοι, Κουκούγεροι, Μπούλες,
Γενίτσαροι, Γέροι και Κορέλες, Βλάχικος γάμος κ.ά.), με αναπαραστάσεις
γαμηλίου πομπής, θανάτου και νεκρανάστασης, σατιρισμοί και παρωδίες
δικαστηρίου, τιμωρίες (κρεμάλα) αλλά και χάρη, δίκες δικαστών ή του Αγά
(σε πολλά νησιά). Στη Σίφνο γίνεται αναπαράσταση του Χορού του
Κυρ-Βοριά, στην Πάρο και στη Χίο αναπαράσταση της εκδίωξης των πειρατών.
Η ελευθεροστομία και τα αστεία, γιατί «το καλεί η μέρα», είναι το
κυριότερο χαρακτηριστικό των εκδηλώσεων της Αποκριάς. Μεταμφιέσεις
γίνονται σε ολόκληρη την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη: καμουζέλες,
μούσκαροι, μασκαράδες, καρνάβαλοι (maschera, carnevale < carne levare
= αποχαιρετισμός του κρέατος).
Γίνονταν ακόμη θεατρικές παραστάσεις, «Ομιλίες» στα Επτάνησα, Κρητικό θέατρο (Ερωφίλη, Ερωτόκριτος, Θυσία του Αβραάμ), ενώ ιδιαίτερα δρώμενα (Καμήλα, γαϊτανάκι, αλογάκι, ρόπαλα) συνηθίζονται στα αστικά κέντρα κ.λπ.
Το γνωστότερο αστικό καρναβάλι είναι εκείνο της Πάτρας. Στη Θήβα την Καθαρή Δευτέρα οργανώνουν τον «Βλάχικο Γάμο» ενώ ιδιαίτερα γνωστά είναι και τα «αλληλομουτζουρώματα» του Γαλαξειδίου.
Χαρακτηριστικά επίσης των ημερών είναι το έθιμο της αφής (=του ανάμματος) της φωτιάς, εξαγνιστικής και καθαρτικής για τη Σαρακοστή που θα ακολουθήσει, οι μαντικές συνήθειες των γυναικών για τον μέλλοντα σύζυγο με την παρασκευή και κατανάλωση αρμυροκουλούρας, προκειμένου να προκληθούν τα μαντικά όνειρα και οι συνεστιάσεις στα σπίτια των γεροντότερων και η συγχώρεση, προκειμένου οι χριστιανοί να μπουν στην περίοδο της νηστείας καθαροί.
Η Καθαρή Δευτέρα
Την Καθαρή Δευτέρα (Πρωτονηστίσιμη Δευτέρα και Αρχιδευτέρα) καθαρίζουν τα μαγειρικά σκεύη από τα λίπη με στάχτη. Ο χριστιανός «καθαίρεται» και διατροφικά. Τρώνε λαγάνες (πρόχειρο ψωμί, χωρίς πλήρη ζύμωση), και νηστίσιμα φαγητά (κρασί, ελιές, ταραμά, φρέσκα κρεμμυδάκια). Στην Αθήνα παραδοσιακά εορτάζουν τα κούλουμα, βγαίνοντας στη φύση και πετώντας χαρταετούς. Στον Τίρναβο μαγειρεύουν σε χύτρα σε σταυροδρόμι το μπουρανί (αλάδωτη χορτόσουπα με σπανάκι, ρύζι και ξύδι) και διασκεδάζουν.
Η Καθαρή Δευτέρα σε πολλές περιοχές
αποτελεί συνέχεια στο πνεύμα της Αποκριάς με έθιμα που αποσκοπούν στη
γονιμότητα και στην ευετηρία. Για παράδειγμα το δρώμενο του
Καλόγερου στη Θράκη γινόταν την Καθαρή Δευτέρα. Οι παραστάσεις επίσης παραπέμπουν τους Θιάσους
των κωμαστών και τα εξ αμάξης των αρχαίων Αθηναίων στα κατ’ αγρούς
Διονύσια, τους Χόας και τα Λήναια.
Ανάλογα δρώμενα είχαμε
και σε άλλες περιοχές: Ο Ζαφείρης στην Ήπειρο, οι Μάηδες στο Πήλιο
αργότερα, ο Μπέης, ο Κιοπέκμπεης, οι Πιττεράδες, η Κορέλλα στη Σκύρο, ο
θάνατος-κηδεία του Καρνάβαλου, ο Βλάχικος γάμος στη Θήβα, το Καρναβάλι
του Σοχού, η Σούσα στην Αγιάσο της Μυτιλήνης κ.ά.
Πηγή: Kέντρον Eρεύνης της Eλληνικής Λαογραφίας
http://www.kentrolaografias.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου