Σελίδες

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Κανένας εισακτέος στην αστυνομία και 30% λιγότεροι στο στρατό για τα επόμενα δύο χρόνια

-Χωρίς εισακτέους το ακαδημαϊκό έτος 2013-14 και 2014-15 οι Σχολές της Ελληνικής Αστυνομίας και του Πυροσβεστικού Σώματος
-Λιγότεροι κατά 30% οι εισακτέοι στις Παραγωγικές Σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων από το ακαδημαϊκό έτος 2013-14 και εφεξής

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

21 Νοεμβρίου 2003 - Εγκαίνια Μουσείου του Άρτου της Αμφίκλειας



Ο καθηγητής Πάνος Α. Λιγομενίδης (το 2009 Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών)
Ο τότε Γ.Γ.του ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ κ. Αθαν. Τσουροπλής


Το μουσείο του Άρτου στην Αμφίκλεια είναι ένα μονογραφικό μουσείο, του οποίου το κεντρικό θέμα, ο άρτος, εξετάζεται σε σχέση με την τοπική ιστορία, κοινωνία, παράδοση, τα έθιμα και τις τοπικές ιδιαιτερότητες που αναπτύχθηκαν λόγω γεωγραφικής θέσης, του κλίματος και της εξέλιξης της γεωργικής τεχνολογίας. Μέσα από τις συλλογές του και σε συνδυασμό με το επιστημονικό υπόβαθρο που του εξασφαλίζει το Κέντρο Λαογραφίας, θα επιχειρήσει να αναδειχθεί σε θετική κοινωνική δύναμη, που θα ευαισθητοποιήσει την τοπική κοινωνία σε θέματα πολιτισμού και θα δημιουργήσει ένα θεσμό για την αξιοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Το μουσείο, αφιερωμένο στην «περιφερειακή» εθνογραφία, συλλέγει πληροφορίες για τις θεματικές του ενότητες και τεκμηριωτικό υλικό από την προφορική παράδοση με συστηματικές έρευνες. Η έκθεσή του, αντί να εμφανίζεται ακόμη μια φορά σαν καλοστημένη αποθήκη του παρελθόντος, ακολουθεί τα βήματα της σύγχρονης μουσειακής πολιτικής με σαφέστατο εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Κάθε αντικείμενο αποκτά την ταυτότητα του και γίνεται μάρτυρας των δραστηριοτήτων της τοπικής κοινωνίας.

Η πλούσια προϋπάρχουσα συλλογή του Λαογραφικού Συλλόγου «Η Δαδιώτικη Εστία», με οικιακά σκεύη, υφαντά, κεντήματα, ενδυμασίες, άρτους κ.ά,  αποτέλεσε τον πυρήνα των εκθεμάτων, που έχουν επιλεγεί ως αντιπροσωπευτικοί μάρτυρες της πλούσιας πολιτιστικής κληρονομιάς.      
                                                                       
Η μόνιμη έκθεση του Μουσείου παρουσιάζει τον κύκλο του ψωμιού «από τον σπόρο στο αλεύρι» – καλλιέργεια, συλλογή, παραγωγή, μέτρημα, μεταφορά, αλεστική – και «από το αλεύρι στο ψωμί» - προετοιμασία, παρασκευή, πλάσιμο, διάκοσμος, ψήσιμο. Η έκθεση συμπληρώνεται με δυο ενότητες, «το ψωμί στον κύκλο του ανθρώπου» - από την γέννηση μέχρι τον θάνατο και «το ψωμί στον κύκλο του χρόνου».  Τέλος γίνεται αναφορά στο ψωμί στην καθημερινή ζωή της Αμφίκλειας.  Παράλληλα ο αφηγηματικός χαρακτήρας της έκθεσης επιτρέπει ειδικότερες παρεμβολικές αναφορές, όπως αυτή για το Ησιόδειο άροτρο καθώς και τον τελετουργικό άρτο.  Το Κέντρο Λαογραφίας, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του για την έρευνα, μελέτη και προβολή του λαϊκού πολιτισμού, αναπτύσσει μια νέα μουσειακή εκθετική πολιτική, σχεδιάζοντας και συμμετέχοντας στη δημιουργία εξειδικευμένων μουσείων. 

Απώτερος σκοπός είναι η μουσειολογική δράση να υπηρετεί τη διαμόρφωση της κοινωνικής συνείδησης και ταυτόχρονα να συνδέει το παρελθόν και το παρόν με μια μελλοντική προοπτική.  Έτσι δημιουργείται ένας σημαντικός πόλος έλξης για έρευνα, μελέτη και ψυχαγωγία, κοινωνική ευαισθητοποίηση και προβληματισμό γύρω από το Μουσείο του άρτου, σ’ ένα τόπο που επέλεξε να διατηρεί τις ιδιαιτερότητές του και ζωντανές τις παραδόσεις του.

Λουΐζα Καραπιδάκη
Επιστ. συνεργάτης του Κέντρου Ερεύνης
                    της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
                                  Επιμέλεια Μουσείου του Άρτου

Από την πανσπερμία των αρχαίων Ελλήνων στα Φθινοπωρινά «πολυσπόρια» των Νεοελλήνων.



Πολλά από τα λατρευτικά έθιμα του χρόνου (του ενιαυτού) είναι αγροτικά με πανάρχαιες ρίζες και αφορούν στην προσπάθεια εξευγενισμού αφ’ ενός και ευχαριστιών αφ’ ετέρου προς τον δαίμονα της βλάστησης με την προσδοκία της καλής εσοδείας. Επειδή μάλιστα οι καιρικές συνθήκες δεν είναι ταυτόχρονα σε όλη την Ελλάδα οι ίδιες, η έναρξη των αγροτικών εργασιών και κυρίως της σποράς και οι σχετικές συνήθειες γίνονται σε διαφορετικές ημέρες του φθινοπώρου που απέχουν λίγο μεταξύ τους. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου αλλού σφραγίζει το τέλος και αλλού το μέσον της σποράς. 

Ο λαός τη λέει Αποσπορίτισσα ή Μεσοσπορίτισσα και τη θεωρεί προστάτιδα της σοδειάς, και προς τιμήν της «εισάγει» συμβολικά, κατ’ αρχαία συνήθεια (πανσπερμία) στο ναό» «πολυσπόρια» ή «μπουμπόλια» ή «μπουσμπουρέλια».    Την παραμονή ή και ανήμερα των Εισοδίων και του Αγίου Ανδρέα, με έσχατο χρονικό όριο την εορτή της Αγίας Βαρβάρας (4 Δεκεμβρίου), οι νοικοκυρές βράζουν πολλών ειδών σπόρια μαζί: σιτάρι, κριθάρι, σίκαλη, καλαμπόκι, φασόλια, ρεβίθια, κουκιά και τα μοιράζουν στη γειτονιά «για να γίνουν τα σπαρμένα».

Από αυτά ένα πιάτο «εισάγουν» στην εκκλησία, όπου διαβάζεται κατά την λειτουργία και μοιράζεται στο εκκλησίασμα. Ένα μέρος επιστρέφεται στο σπίτι. Από αυτό έχουν μερίδιο και τα ζώα, ιδιαίτερα τα καματερά βόδια (βόες αροτήρες), και το υπόλοιπο το ρίχνει ο γεωργός στο χωράφι για να αναπαυθεί ο σπόρος. Αλλού παίρνουν πολυσπόρια και πάνε στη βρύση «για να την ταΐσουν». Ρίχνουν τα σπόρια στο νερό και λένε: «όπως τρέχει το νερό να τρέχει και το βιός» κατόπιν παίρνουν νερό και γυρίζουν στο σπίτι. Η προσφορά της πανσπερμίας είχε και τον χαρακτήρα κολλύβων για τους νεκρούς. Είναι γνωστό ότι όσπρια είναι το κύριο φαγητό των νεκροδείπνων και μνημοσύνων.

Οι αρχαίοι προσέφεραν εξάλλου την τρίτη ημέρα των Ανθεστηρίων, πανσπερμία στη Δήμητρα και τους δαίμονες της ευφορίας της γης, καθώς και στον ψυχοπομπό Διόνυσο και τις ψυχές των νεκρών, όταν ήταν ανοιχτός ο Άδης. Αλλά και κατά την εποχή της συγκομιδής των καρπών των δένδρων, που συμπίπτει με τους μήνες Οκτώβριο – Νοέμβριο, τον μήνα Πυανεψιώνα των αρχαίων, μοίραζαν κουκιά. Η μετάληψη της πανσπερμίας αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα συνέχειας ανά τους αιώνες μιας λατρευτικής συνήθειας της λαϊκής θρησκείας, στον κύκλο της ζωής και του χρόνου.
Στην Παναγία (οι αρχαίοι στη Δήμητρα) προσφέρεται «ευχαριστήρια πανσπερμία για το καλό που πέρασε και για το καλό που πρέπει να συνεχιστεί», καθώς η σοδειά του καλοκαιριού έχει καταναλωθεί σχεδόν κατά το ήμισυ:  «μισό ‘φαγα, μισό ‘σπειρα, μισό ‘χω να περάσω».

Αικατερίνη Πολυμέρου – Καμηλάκη
Δ/ντρια του Κέντρου Ερεύνης  της Ελληνικής Λαογραφίας
της Ακαδημίας Αθηνών.

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Σαν σήμερα πριν 11 χρόνια (21.11.2001)



Τετάρτη 21.11.2001
Την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2001 το απόγευμα πέρασε από την Αμφίκλεια η Ολυμπιακή Φλόγα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2002 που θα γίνονταν στο Σολτ Λέικ Σίτι (Salt Lake ή SLC) των Η.Π.Α. (πολιτεία της ΓΙΟΥΤΑ). Τη φλόγα στο περασμά της συνόδεψαν μαθητές του Λυκείου Αμφίκλειας με λαμπαδηδρόμο το συμπολίτη μας Ιωάννη Σεφερλή.

Εορτασμός των ΕΙΣΟΔΙΩΝ της ΘΕΟΤΟΚΟΥ στην ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ






Γιορτάστηκαν σήμερα 21.11.2012 στην Αμφίκλεια, παρουσία πλήθους πιστών και με την προβλεπόμενη Εκκλησιαστική τάξη, τα "Εισόδεια" της Θεοτόκου, τιμήθηκε η Μεγαλόχαρη ως Πολιούχος της κωμόπολης, ενώ οι αγρότες γιόρτασαν την "Παναγία την Μεσοσπορίτισσα." Η αστάθεια του καιρού, δεν επέτρεψε την περιφορά της εικόνας των Εισοδίων. Μετά την θεία λειτουργία, τα προεδρεία των τοπικών αγροτικών συλλόγων δεξιώθηκαν τις αρχές, τους καλεσμένους, τους κατοίκους αλλά και τους επισκέπτες της Αμφίκλειας, στο τοπικό Δημοτικό Κατάστημα. Όπως κάθε χρόνο η Μητρόπολη Αμφίκλειας μετά τον Εσπερινό και δια του πρωτοπρεσβυτέρου π. Διομήδη, δώρισε στους πρωτοετείς φοιτητές απόφοιτους του τοπικού Λυκείου, από μια αναμνηστική εικόνα.  
Δ. Καλπύρης
       Αμφίκλεια   

Εκδήλωση για τα 90 χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης.





Ο Λαογραφικός - Χορευτικός Σύλλογος Αμφίκλειας "Δαδιώτικη Εστία" διοργάνωσε χθές 20.11.2012 εκδήλωση μνήμης για τις αλησμόνητες πατρίδες, με θέμα «Η ΣΜΥΡΝΗ ΚΑΙ Ο ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΤΗΣ, 90 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή». Η Ένωση Μικρασιατών Φθιώτιδας και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καλυβίων Λαμίας  παρουσίασαν αυθεντικούς Μικρασιατικούς  χορούς.  Στην εκδήλωση προβλήθηκαν ιστορικά ντοκυμαντέρ που παρουσίασαν με σειρά τα γεγονότα του 1922.

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ"

Εορτή των ΕΙΣΟΔΙΩΝ της ΘΕΟΤΟΚΟΥ Αμφικλείας

21 Νοεμβρίου 2002

Η Αμφίκλεια, γιορτάζει και φέτος θρησκευτικά την μεγάλη γιορτή των "Εισοδίων" και ταυτόχρονα τιμά την Θεοτόκο σαν Πολιούχο Άγιο της κωμόπολης. Την ίδια μέρα γιορτάζουν από πολύ παλιά και με ιδιαίτερη ευλάβεια οι αγρότες της περιοχής, διότι ένα από τα πολλά προσωνύμια που αναφέρονται στην Θεοτόκο είναι και το "Παναγία η Μεσοσπορίτισσα,"  ημερολογιακά δε η γιορτή σηματοδοτούσε το μέσον της διαδικασίας σποράς των δημητριακών, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό ιδιαίτερα για τις παλιότερες γενιές, που είχαν καθημερινή και ζωτική εξάρτηση από την γη και τα προϊόντα της.

είμενο Δ. Καλπύρης)